Van Lovina Beach naar Candidasa

Donderdag 21 juli. We worden wakker met de regendruppels tikkend op het dak. Het had gisteravond laat ook hard geregend maar nu begint de dag ook nat. Ja dat kan ook in Bali. Het was gisteren zo mooi weer dat het te zien was aan Luc en Johan – toch te weinig ingesmeerd en Luc dacht dat zijn huid er wel tegen kon. Bij het ontbijt zien we een groot gezelschap van zo’n 20 mensen die straks de zee op gaan om dolfijnen te spotten. Ja dan werkt het weer niet mee. We vertrekken vanuit Lovina Beach voor de dagtrip naar Candidasa met een nieuwe driver Gonan die beduidend minder spraakzaam is als de vorige. Wouter was niet fit en moest helaas onderweg in de auto overgeven. Gelukkig had hij het op tijd aangegeven en hadden we de spuugzakjes klaarliggen. De driver keek al bezorgd voor zijn vrij nieuwe auto. Na 2 uur rijden komen we aan bij de Mt. Batur een vulkaan met een groot meer erbij., welke belangrijk is voor een groot gedeelte van Bali voor de irrigatiesystemen van de rijstvelden. Bij Kintamini waren er view stops waar we foto’s konden maken dat ondanks de sterke bewolking nog aardig was gelukt. De volgende stop was de Besakih tempel waar we rond 11.30 uur aankomen. Het getrek aan ons begon al op de parkeerplaats om een sarong te kopen, maar we zeiden dat we ze wilden huren. 50.000 rupiah per stuk was wel veel vond ik dus kwam ik uit op de 4e gratis. Verderop werden we aangehouden voor een ticketcontrole en geadviseerd om een guide te nemen voor 15 dollar per persoon! Ik verstond Rp 15.000 dus wil Rp 60.000 geven maar nee 15 dollar is bijna 200.000 rupiah per persoon!! Hoezo de toeristen pakken – het werd al vrij snel verlaagd naar 100.000 pp maar dat vond ik nog steeds te hoog. Na omdraaien en verder te willen lopen kwamen we uit op Rp 180.000 totaal. Dit was onze eerste ervaring van de Besakih tempel. Met de gids verder lopend die in vlot Engels zijn standaard verhaaltje vertelde konden we een apart deel van de tempel bekijken als we ook wilde gaan bidden. Er werd een leuk ritueel opgevoerd met het besprenkelen van water en op onze voorhoofden werden er rijstkorrels geplakt. Daarna werd er min of meer dwingend een donatie gevraagd voor de tempel – het geld dat we wilden geven was niet genoeg volgens de gids. Helaas moest Wouter ook weer overgeven en besloten we om snel weg te gaan naar de parkeerplaats. Dus nog een fooi gegeven aan de gids die opnieuw brutaal aangaf dat dit voor Europese begrippen wel heel weinig was maar daar was ik al snel klaar mee. De oranje sarong van Wouter vonden we eigenlijk wel mooi dus besloten we om deze te houden en met weer wat onderhandelen was het weer gelukt. Op naar Candidasa waar een apart huisje voor ons klaar stond. Beneden was de ruime badkamer, keuken en woonkamer en buitenom naar boven waren de slaapkamers – een aparte constructie. Op deze locatie waren maar 4 huisjes aanwezig met een mooi zwembad waar de gasten vaak langer bleven voor een aantal weken en niet voor slechts 1 nacht zoals wij. Er was geen receptie of restaurant. Vriendelijk werden we ontvangen door het personeel dat daar rond liep en ’s morgens stond er bij het zwembad een uitgebreid ontbijt voor ons klaar.
Een leuke overnachtingsplek in Candidasa wat toch wat meer leven had dan wat er in de reisgidsen wordt beschreven. Maar nog steeds een uitvalsbasis voor mensen die dan dagtochtjes gaan doen. Luc en Johan gingen nog zwemmen en 's avonds samen uit eten met Wouter wat licht eten proberen na zo'n beroerde dag. En dan was Luc ook nog zijn Oakley zonnebril kwijt en die moest in de auto uit zijn broekzak zijn gevallen, dus geprobeerd via de reisorganisatie of ze de driver konden bereiken die dat kon controleren. We wachten af of de zonnebril nog gevonden wordt. Dit was een verslag van een dag met tegenvallers – hopelijk knapt Wouter snel weer op. Morgen gaan we naar Ubud voor 2 nachten dus even weer wat momenten van rust. Johan