Begin van de reis naar USA

Dag 1 Zaterdag 14 juli 
Schiphol - San Francisco
Tijdverschil 9 uur

Vandaag is het eindelijk zo ver. De reis waar we al een hele tijd naar uit kijken. Om 5.00 word ik wakker gemaakt om mij eigen klaar te maken. Maar dat klaarmaken begon de dag ervoor al. Ik moest namelijk mijn tas inpakken en dat was nog niet zo makkelijk. Ik had al de grote tas gekregen dankzij een goede deal met mijn moeder (bedankt nogmaals). Maar zelfs met de grote tas was dit een hele opgave. Het liefst nam ik mijn hele kledingkast mee, maar ja dat gaat natuurlijk niet. Dan maar genoeg verschillende setjes kleding om te kunnen combineren boven verschillende schoenen. Alles lag netjes op een rijtje klaar om in te pakken. En toen begon het. Papa die mij eerst hard uitlacht, een foto maakt en vervolgens mama en wouter naar boven stuurt zodat zij ook even kunnen lachen. ‘We gaan ook wassen hé’, ‘Je gaat toch geen overhemd meenemen’, ‘We zijn maar 3 weken weg hoor’. Ik wilde gewoon goed voorbereid zijn. Uiteindelijk heb ik nog wat kilo’s geschrapt. Vooral toen ik besefte dat er op de terugweg eventueel nog wat bij moet passen. Na een keer of vijf proberen, was mijn tas eindelijk klaar voor vertrek. Last minute natuurlijk want een aantal uur later moesten we op.

Met de taxi vertrokken we om iets na zessen richting Schiphol. Onze chauffeur was naar eigen zeggen sinds vier uur s’ middags al aan het werk en dit was zijn laatste rit. Ook stond hij eerst niet bij ons huis (283) voor de deur, maar bij nummer 83. Na een aantal keer aanbellen kwam onze chauffeur dankzij onze niet zo blije buurman erachter hij op de vroege morgen bij het verkeerde adres stond. Een fout van zijn bedrijf zegt onze spraakzame chauffeur. Dit belooft wat. Maar we komen heelhuids aan op Schiphol en zitten we al vrij snel zonder gedoe of vertraging in de lucht.

Met leuke stewardessen van KLM, wat films en veel maaltijden verstrijken de uren naar het grote Amerika. Bij aankomst horen we van onze piloot dat België van Engeland gewonnen heeft en zien we dan de zon al fel schijnen. Want hoewel het in Nederland alweer 21.00 uur is, is het bij ons pas 11 uur. Het belooft een mooie reis te worden. Maar vanaf het moment dat we uitstappen krijgen we te maken met het typische Amerika.

Zijn we nou in China of toch Mexico, eigenlijk van alle nationaliteiten een beetje. We moeten door de strenge controle, vingerafdrukken achterlaten en een charmante foto. Had ik nu toch maar m’n haar gedaan. Dan met een treintje op San Francisco Airport naar de halte voor ‘rent-a-car’. Daar zit geen gedisciplineerde Mexicaan/Amerikaan maar een gedrilde verkoper met een lakse houding die toerist nummer zoveel moet gaan helpen. Met wat snelle informatie en wat krabbeltjes mogen we zelf de auto zoeken die beneden staat. Daar staat weer iemand van het bedrijf “die ons naar de auto leidt”. ‘this way in the back’. Dus wij lopen naar this way in the back. Maar daar komen we pas na wat rondvragen erachter dat we een van die auto’s moeten kiezen want dat de sleutel al in de auto zit. Maar uiteindelijk zijn we onderweg.

Het rijden is even wennen en het verkeer al helemaal. Doen die Amerikanen nou zo raar of is het niet meer dan logisch. Tegen al mijn verwachtingen in rijden de meesten defensief en delen graag met jou de weg, zo kan het dus ook. We rijden door het heuvelachtige landschap richting San Francisco. 5-baans is normaal. We doen gelijk een aantal bezichtigingen. We gaan op zoek naar de painted ladies, huizen met Victoriaanse en Edwardiaanse stijl die je eigenlijk overal tegenkomt. Het zijn oprecht hele mooie huizen, elk huis weer anders en tot in de details afgewerkt, een hele wijk vol. Mooi om te zien. Ook rijden we door Lombard Street, een stijle straat met veel bochten en mooie begroeiing. Het trekt veel bezoekers, je zou er maar wonen. Het is heel bizar om door de stijle, heuvelachtige straten te rijden en in de verte de Golden Gate Bridge en gevangenis Alcatraz te zien. Films worden werkelijkheid. 

Eindelijk gaan we naar ons hotel waar we 3 nachten zullen verblijven, we gaan eten in leuke italiaanse tent, want die was lekker dichtbij, we zijn gesloopt. Ik wilde het liefst al om 3 uur lokale tijd gaan slapen, ik heb het tot half 9 gered en lag toen ook echt voor pampus.

Mijn eerste ervaring met Amerika is heel speciaal. Het lijkt wel alsof we niet één land bezoeken maar heel veel landen tegelijk. Ik ben heel benieuwd in wat ons nog meer te wachten staat. See ya, Luc